آشنایی با جاذبه های گردشگری شهرکرد
شهرستان شهرکرد، که مانند بسیاری از شهرهای ایران پیشینهای تاریخی دارد، در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد و مرکز این استان است. سکههایی که در طول کاوشهای باستانشناسان در این شهر کشف شده است مربوط به دوران اشکانی و ساسانی است. تپه باستانی در شهرکرد به نام تپه گورگای وجود دارد که قدمت آن بیش از هفتهزار سال است. شهرکرد به علت ارتفاع زیاد از سطح دریا تابستانهای معتدل و زمستانهای سردی دارد. سفر به شهرکرد سفر به دیاری سرسبز و خرم است که تصویر طبیعت کمنظیرش هیچگاه از ذهن پاک نمیشود. در ادامه از جاذبه های گردشگری شهرکرد و جاهای دیدنی شهرکرد برایتان بیشتر میگوییم.
آبشار زرد لیمه یکی از جاهای دیدنی شهرکرد
آبشار زرد لیمه یکی از آبشارهای پهناور ایران است که در روستای اردل، از توابع شهرکرد، قرار دارد. عرض آن ۶۵ متر و ارتفاعی نزدیک به ۴۰ متر دارد. به دلیل راه سخت و صعبالعبور، این آبشار، به یکی از مکانهای بکر گردشگری تبدیل شده است. برای رسیدن به آبشار زرد لیمه باید هشت ساعت از روستای اردل به سمت آبشار پیادهروی و کوهنوردی کرد. منطقه اطراف آبشار پوشیده از درختان بلوط، انار وحشی و گردو است. پل خدا، سنگ نوشته ۶۰۰ ساله و ایلراه باستانی از آثار تاریخیاند که در نزدیکی آبشار قابل بازدیدند.
مسجد جامع شهرکرد
مسجد جامع شهرکرد، با قدمتی متعلق به اواخر قرن 13 هجری قمری از جمله عمارات تاریخی و مذهبی این شهرستان است که به فرمان «حاج محمدرضاخان» و در مساحتی حدود 2500 متر مربع احداث شده است. این مسجد دارای سه ورودی در جهات شمال، شرق و غرب است و تزيینات و کاشیکاری های هفت رنگ و زیبا، از جمله نکات قابل توجه در آن است که توجه هر بازدیدکنندهای را به خود جلب می کند.
پل زمانخان سامان
پل زمانخان در 20 کیلومتری شهرکرد و در مجاورت شهرستان سامان، روی رودخانه زاینده رود به دست یکی از روسای عشایر بهنام زمانخان به صورت دو دهنه هشت متری احداث شده است. این بنا دو بار، یکی در سال 1022 (ه-ق) توسط کارگزاران صفوی و بار دوم در سال 1322(ه-ق) به دست حاج عبدالحسین قزوینی مالک قریه چمعالی تعمیر و مرمت شد.
قلعه جونقان
جونقان، شهری در جنوب غربی شهرکرد است. این شهر در میان کوههای زاگرس قرار گرفته و جاذبههای گردشگری بسياری دارد. قلعه جونقان در مرکز این شهر قرار دارد و در دوران مشروطیت، پایگاهی برای مشروطهخواهی مردم بختیاری بودهاست. پل جونقانوکاروانسرای خاناوی، از دیگر جاذبههای گردشگری جونقان هستند.
آبشار آتشگاه لردگان
برای دیدن آبشار آتشگاه لردگان باید ۱۹ کیلومتر از شهرکرد دور شوید و سمت شهر لردگان روستای سردشت و میلاس بروید. این آبشار در درهای بسیار زیبا واقع شده است و طول آن به دو کیلومتر می رسد که در بالای روستای آتشگاه واقع قرار دارد. گفته میشود که روستای آتشگاه یادگاری از سربازان ایلامی است که به این منطقه آمده و در آنجا ساکن شدند. زمانی که شما به منطقه میروید و زیباییها و منازل به طوری که در این منطقه دیده می شود شما را شگفت زده خواهند کرد. در ضمن فضای اطراف این آبشار و کوهستانهای مجاور از درختان زبان گنجشک، بلوط، چنار و گردو پوشیده شده است که زیبایی این منطقه را دو چندان کرده است.
آبشار دره عشق اردل
آبشار دره عشق اردل که در فاصله ۱۳۰ کیلومتری شهرکرد واقع شده، ر مجاورت شهرستان اردل و در منطقه مشایخ قرار دارد. سرعت بالای پاشش آب از دل کوه باعث میشود هر بینندهای با بازدید از این آبشار شگفت زده شود. ارتفاع این آبشار در حدود صد متر است و آب آن به رود کارون میریزد، در ضمن فضای اطراف این آبشار نیز بسیار با صفا و دوست داشتنی است و بازدید از آن میتواند یکی از بخشهای جالب مسافرت به شهرکرد باشد.
مسجد اتابکان
«مسجد اتابکان»، عمارتی برجای مانده از دوران حکومت اتابکان است که در شهرکرد و در خیابان ولیعصر این شهرستان قرار دارد. وجه تسمیه این بنای تاریخی به مسجد اتابکان، به دلیل مقارن شدن ساخت آن در دوران حکومت اتابکان است که به نام «مسجد اتابکان درب امامزاده» نیز شناخته می شود.در مسجد اتابکان شهرکرد، در چوبی بسیار قدیمی و متعلق به 800 سال پیش، قرار دارد.جالب است بدانید که در چوبی ارزشمندی با پیشینه ای بالغ بر هشت قرن، در این مسجد وجود دارد که از قدمت بسیار این عمارت تاریخی، حکایت می کند. این اثر تاریخی در گذر زمان و در سدههای مختلف بارها مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته و اين اواخرنیز با همت مسئولان امر، مرمت و تعمیرات مختلفی در بخش های آن انجام شده است.
قلعه چالش تر
در پنج کیلومتری شهرستان شهرکرد، مجموعه ارزشمندي از تاریخ ایران کهن قرار دارد که به «قلعهچالشتر» شهرت یافته است. معماری انجام شده در این اثر تاریخی را می توان نوعی الگوبرداری از معماری اروپایی و تلفیق آن با معماری دوران حکومت قاجاریان معرفی کرد. میراث مهم و گرانبهايي از تاریخ ایران زمین که باستان شناسان آن را اثری برجای مانده از هنر حجاران و معماران در گذشته های دور می دانند.