در روستای “نوزاد” در سه کیلومتری شهر گلمکان از توابع چناران، یک مقبره بالای تپه خودنمایی می‌کنه. مقبره‌ای که از دور کاملا پیداست. این مقبره متعلق به شخصی به نام “عبدالرحمن گهواره‌گر” که مردم محلی به اشتباه اونو گهواره جنبان امام رضا می‌دونن درحالیکه اون یکی از عرفای قرن هشتم هجری که عبدالرحمن جامی در کتاب نفحات الانس درباره “گهواره‌گر” صحبت کرده و از اون اسم برده.
این بنای قدیمی گنبد منحصربفرد و زیبایی داره. ساقه گنبد نسبت به بقیه گنبدهایی که دیده بودیم کشیده‌تر و درازتره و خود گنبد شبیه یک غنچه‌ایه که هنوز نشکفته و از این بابت با بقیه گنبدها متفاوته. ظاهرا سنگ قبر داخل این بنا جدیدا نصب شده و سنگ قبر قبلی رو طبق‌معمول دزدیدن! بنای آجری و گچی اون خیلی زیباس ولی حس می‌کنیم بنا شدیدا نیاز به مرمت و مراقبت داره.
در همون اطراف مقبره چندتا سرو کهن‌سال وجود داره که سال‌هاس اونجا پابرجا موندن و مردم هم چون نزدیک مقبره است کاری به کارشون ندارن. البته طبق گفته بعضی از دوستان اون درخت‌ها همه دخترهایی بودن که در زمان حمله مغول‌ها برای فرار از دست مغول دعا می‌کنن و تبدیل میشن به درخت و از اون زمان تابحال توی اون منطقه هستن. طبق گفته دوستانمون این درخت بومی این منطقه نیست و بجز این سروها، سرو دیگه‌ای در این منطقه وجود نداره.از این نوع داستان‌ها توی سرتاسر ایران وجود داره.
راه دسترسی به این‌روستا آسفالته و فقط ۳ کیلومتر دز گلمکان تا خود مقبره و روستای نوزاد راه شوسه است.
قنات روستا هم پرآبه و از لحاظ آب آشامیدنی هیچ‌گونه مشکلی وجود نداره. روستای کوچیکه و جمعیتش حداکثر ۳۰ الی ۴۰ نفر میشه. در ۵۰۰ متری مقبره هم یک تپه باستانی از دوره صدر اسلام‌وجود داره که متاسفانه حفاری‌های غیرمجاز داشته و الان چیز خاصی دیده نمیشه و همه چیز زیر زمین مدفونه
